Kötü Niyetli Yazılar

Yolunu, yönünü kaybetmiş bir toplumla karşı karşıyayız. Baskının, sıkıntının, yoksulluğun, çaresizliğin arttığı her durumda daha sıkı sarılıyor eski alışkanlıklarına toplum. Birçoğumuz,  ‘yolunu, yönünü’ kaybetmiş olma durumunu sadece toplumun geniş altsınıflarına has bir durum olarak tahlil edip, kendimizi tarihsel bir misyonun taşıyıcısı, yol göstericisi rolüne soyunduğumuzda başlıyor kibrimiz aslında. Tipik bir ‘orta sınıf’ tavrı olan ‘ne yardan ne serden’ ya da ‘ ne şiş yansın ne kebap’ tarzı kaypaklığımıza sığındığımız her durumda aldığımız her yenilgi samimi bir özeleştiri sürecinin vesilesi olmaktan çok toplumun yoksullarına, ezilmişlerine dönük aşağılama, küfür ve küçümsemeye sebep oluyor. Bu aslında faturayı kendine kesmeye cesaret edemeyen tipik bir küçük burjuva tavrı. Keşke, deyişte olduğu gibi ‘zulmü artıkça tez zeval bulsa’zalim. Ancak her birimiz ‘elini taşın altına koymadığımız‘ müddetçe ‘zulmü artsa da zalim zeval bulmayacaktır.’ Cefası olmayanın sefası, zahmeti olma