Kötü Niyetli Yazılar

Bu topraklar Habil’in kardeşi Kabil’i öldürdüğünden bu yana Âdemoğlunun bir türlü adam olamadığı topraklardır. Âdem ile Havva’nın beşiklerini salladıkları medeniyetin ilk çocukları,  ayağa kalkar kalmaz işledikleri ilk cinayetin bedelini  halen daha ödetiyor bu coğrafyaya . Oldum olası zulüm, gözyaşı, kan, ölüm ile yoğrulan bu toprakların üzerinde yükselen medeniyet,  halen daha ekşimsi kan kokusundan kurtarabilmiş değil kendini. Nietzsche ‘nin deyimi ile oluk oluk kan akan bu coğrafyada “Yaşamak… Uzun süre hasta olmak demektir.”  Ne geçmişin çok tanrılı dinleri nede günümüzün tek tanrılı semavi dinleri çare olamadı bu coğrafyanın kadim hastalığına. Bilakis çare olsun umudu ile üretilen her tanrısal ecza bırakın tedavi etmeyi, hastalığın kronik bir tablo izlemesinin önünü açarak, öngörülmez yan etkileri ile yeni ve devamlı bir yıkımın müteahhitliğine taşere etti yaşamak denilen gaileyi. Bu coğrafya da “İnsanlar,  insana yaraşır şekilde yaşamamaktadır. Her şey bizi insanlardan

Şu ömür denilen kat ettiğim hayatın kısacık  yolunda,  devlet tedrisatının kafamıza vura vura öğrettiği gibi hayatın da bin bir eziyetle, cefayla öğretip bellettiği bir şey var ki; o da ömür  denilen bu kasislerle, tuzaklarla, pusularla dolu yolun  tüm mezalimine karşın, yaşadığımız bu şeyin yani hayatın kendisinin aslında zor bir meşgale olduğudur. Her ne kadar bir çoğumuz,  suçu bu meşum yolda, kasislerle, engellerle dolu bu yolda ilerlerken gümlettiğimiz,  bizi hayatın sonuna taşıyan bu aracın lastiğinin zayıflığına versek de bagajımızda duran stepnenin verdiği ferahlıktan olsa gerek pek dert etmeyiz yolun tüm engellerini; nasıl olsa direksiyonda olan bizler değil miyiz; elbette eninde sonunda bu direksiyona yön veren elin sahibi kavuşturacaktır mutlu müreffeh yarınlara bizi. Oysa ömür denilen bu yolda bizi taşıyan aracın bagajında her gümlediğinde değiştirip tekrar yola çıkacağımız sonsuz sayıda stepne bulunmuyor ne yazık ki. Son stepneyi de kullanıp  gümlettiğinizde ister telefo